نقد و بررسی عصیان یوزف روت ترجمه سینا درویش عمران انتشارات بیدگل

عصیان یوزف روت ترجمه سینا درویش عمران انتشارات بیدگل

آدم می تواند تکه ای با ارزش و بی تردید حیاتی از وجودش را از دست بدهد و در عین حال به زندگی ادامه دهد. آدم روی دو پایش راه می رود و یکدفعه از زانو به پایین یک پایش قطع می شود، مثل چاقویی که از دسته اش جدا شود، و باز به راه رفتن ادامه می دهد. نه دردی در کار است نه خونی دیده می شود، نه گوشتی هست نه استخوانی و نه رگی. تکه ای چوب؟ یک پای چوبی؟ پای چوبی طبیعی؟ که بهتر از یک پای مصنوعی چفت بدن می شود، بی صدا مانند لاستیک و محکم مانند فولاد؟ می شد بی سروصدا راه رفت یا با سروصدا قدم برداشت. می شد با هر دو پا محکم روی زمین کوبید. می شد زانو ها را هرچقدر که لازم بود خم کرد. می شد مشق نظامی کرد. اما همه اینها و خیلی کارها حالا دیگر امکان پذیر نیستند. چقدر از آن زمان که می شد

بی صدا پایی را از پس پای دیگر گذاشت گذشته است؟