نقد و بررسی دروغگویی روی مبل اروین د یالوم ترجمه حسین کاظمی یزدی انتشارات صبح صادق

دروغگویی روی مبل اروین د یالوم ترجمه حسین کاظمی یزدی انتشارات صبح صادق

ارنست روان درمانگری بود که به کارش عشق می ورزید. بیمارانش هر روز او را به خصوصی ترین اتاق های زندگی شان دعوت می کردند؛ و او هر روز آن ها را تسلی می داد، تیمارشان می کرد و ناامیدی را از آن ها دور می کرد... کسی که به کارش عشق می ورزد، خوش شانس است. ارنست احساس خوش شانسی می کرد. البته چیزی بیش از خوش شانسی؛ او احساس خوش بختی می کرد... بعضی از صبح ها، از پنجره ی مطبش... که آسمان مه آلود نگاه می کرد و با خود تصور می کرد که اسلافش در روان درمانی در افق منتظر ایستاده اند... در بالاترین سطح و دورتر از بقیه، نیاکانی ایستاده بودند که پیکر های آسمانی شان به سختی رؤیت می شد:عیسی مسیح، بودا و سقراط. پایین تر از آن ها و کمی نزدیکتر ، پیشروان بزرگ بودند که چهره هایشان کمی متمایز بود: نیچه، کی یر کگور، فروید و یونگ. و از آن ها نزدیکتر پدربزرگ های روان درمانی : آدلر، هورنی، سالیوان، فروم و چهره ی شیرین و خندان شاندو فرنتزی.