نقد و بررسی تو را دوست دارم چون نان و نمک ناظم حکمت باترجمه احمد پوری انتشارات چشمه

تو را دوست دارم چون نان و نمک ناظم حکمت باترجمه احمد پوری انتشارات چشمه

قسمتی از متن کتاب تورا دوست دارم چون نان و نمک:

سرود زندگی

موی افتاده به پیشانیت

ناگاه پس می رود

به یکباره در درون زمین چیزی می آشوبد.

درختان در تاریکی

به نجوا.

دوردستها

جائی که نگاه را راه نیست

ماه باید در کار طلوع باشد

اما هنوز در میانه آسمان نیست

تا از میان برگها پائین خزد

و شانه های تو را روشن کند.

اما می دانم

نسیمی با ماه سر خواهد رسید

درختان به نجوا خواهند شد

بازوان برهنه ات خواهد لرزید.

آن بالا

از میان شاخه های گمشده در تاریکی

چیزی بر پای تو چکید.

به من نزدیک تر شدی

پوست برهنه ات

چون پوست پُرزدار میوه ای

زیر انگشتانم.

نه ترانه ای عاشقانه، نه اندیشه ای خردمندانه

در برابرم درختان و پرنده ها و حشرات

دستم بر تن همسرم.

امشب دیگر

نه سَرِ نوشتن دارم، نه خواندن

نه دوست داشتن و نه دوست نداشتن.

دستم، زبان پلنگی در چشمه