نقد و بررسی تو، آن هستی (دگردیسی در استعاره های دینی) جوزف کمبل با ترجمه ی مینا غرویان انتشارات دوستان

تو، آن هستی (دگردیسی در استعاره های دینی) انتشارات دوستان

«تو، آن هستی»؛ این عبارت را جوزف کمبل مضمون همۀ اساطیر شرقی و نیز استعاره های دینی مفهوم «بازگشت» می داند که درون مایۀ اسطوره های مسیحی و یهودی را تشکیل می دهد؛ مانند هبوط، عید عروج، شام آخر، یهودا، تصلیب و...

این عبارت که جوهرۀ عقل انسان است همان چیزی است که انسان ابتدایی با حس هیبت و حیرت نسبت به خلقت خود و جهان شگفت انگیزش آن را با انجام آیین های دینی عملا بیان می کرده است..

تو، آن هستی (دگردیسی در استعاره های دینی) جوزف کمبل با ترجمه ی مینا غرویان:

در متون بودایی از دو محافظ نام برده شده که یکی دهانش باز است و دیگری بسته: آن ها متضاد هم هستند. یکی نمایندۀ بیم است و دیگری امید.

ترس از مرگ و امید برای دنیای کثرت: بیم و امید همان چیزی است که تو را بیرون از بهشت نگه می دارد؛ پس خدا ما را تبعید نکرده، خودمان خودمان را تبعید کرده ایم.

با این حساب، راه برگشت به بهشت چیست؟ یکی اینکه باید بر بیم و امید غلبه کرد. عیسی مسیح می آموزد، «بنگر به گل های سوسن، رنجی نمیکشند، حتی چرخ هم نمی زنند.» ویلیام بلیک در شعر عروسی بهشت و جهنم، می گوید، «مقربان را از درگاه بهشت برانید،  آنگاه همه چیز نامتناهی است. ترس و امید را از چشمانتان پاککنید و چیزها را در آشکارگی ملکوت بنگرید»