نقد و بررسی اندیشه عدالت آمارتیا سن با ترجمه احمد عزیزی انتشارات نشر نی

اندیشه عدالت آمارتیا سن ترجمه احمد عزیزی انتشارات نشر نی

نظریه‌ی عدالت دستپخت نهادباوری استعلایی بسیاری از مطرح‌ترین مسائل حوزه ی عدالت را ـ حتی چنانچه حسن نیتی در کار باشد ـ به حد نوعی لفاظی کم مایه کاهش میدهد. خیزش مردمانی در سرتاسر جهان برای تحقق عدالت بیشتر جهانی ـ و من در این جا بر واژه‌ی قیاس «بیش‌تر» تأکید دارم ـ هیاهو بر سر نیازهای کمینه ی زیست انسانی نیست. این خیزش همچنین نه برای برپایی جامعه ای «سر تا پا عادل» در جهان، که اصلاح عدالت جهانی، با زدودن سامان هایی در حدی تکان دهنده «ناعادل»، است. آدام اسمیت، یاکندرسه، یا مری ولستونکرفت نیز در دوران خود چنین کردند. به‌رغم تداوم واگرایی باورها بر سر مسائلی دیگر، می‌توان از راه گفت‌وشنودی همگانی بر سر این مسائل همداستان شد. مردمانی رنج کشیده چه بسا پژواک فریادشان را در شعر شورانگیز شیموس هینی [شاعر و نمایشنامه نویس ایرلندی و برنده ی جایزه ی ادبیات نوبل] نیز بشنوند: در این سوی گور، تاریخ میگوید، امیدی نورز، زمانی اما، تنها باری در همه‌ی عمر، خیزاب عدالتی منتظر، چه بسا جان گیرد، و آن‌گاه، امید و تاریخ هم سرا شوند. با همه ی گیرایی انتظاری این چنین، برای همسرایی امید و تاریخ، مذاق عدالت نهاد باوری استعلایی اما چندان پذیرای شهد این گیرایی نیست. این تنگنا تنها شمایی است از نیاز به گذاری جوهری از نظریه های رایج عدالت؛ و مضمون و مایه ی این کتاب.