نقد و بررسی اسمبلی مایکل هارت و آنتونیو نگری ترجمه فواد حبیبی انتشارات نگاه

اسمبلی مایکل هارت و آنتونیو نگری ترجمه فواد حبیبی 

در سال‌های اخیر جنبش‌های اجتماعی «بدون رهبر» در سراسر جهان، از شمال آفریقا و خاورمیانه گرفته تا اروپا، آمریکا و شرق آسیا گسترش یافته‌اند. برخی از این جنبش‌ها به دستاوردهای چشمگیری همچون :سرنگونی رهبران اقتدارگرا، پیشبرد سیاست مترقی، و کنترل نیروهای سرکوبگر دولتی دست یافته اند. البته در بعضی مواقع هم توسط روزنامه نگاران و تحلیلگران سیاسی به عنوان سازماندهی نشده و ناکارآمد مورد تمسخر قرار گرفته اند، یا توسط نیروهای پلیس و دولت های سرگشته که نتوانسته اند به طور مؤثر با آنها درگیر شوند، سرکوب شده اند. فعالان نیز تلاش می کنند تا از پتانسیل این جنبش ها استفاده کنند.

سازمان‌های سیاسی بدون رهبر امروزه کافی نیستند، بازگشت به اشکال سنتی و متمرکز رهبری سیاسی نه مطلوب است و نه ممکن. در عوض، همانطور که مایکل هارت و آنتونیو نگری استدلال می‌کنند، نقش‌های آشنا باید معکوس شوند: رهبران باید مسئول اقدامات تاکتیکی و کوتاه‌مدت باشند، اگر این جنبش‌های اجتماعی جدید می‌خواهند به انقلابی معنادار دست یابند، باید شیوه‌های مؤثری از اجتماع و ساختارهای تصمیم‌گیری را ابداع کنند که بر گسترده‌ترین پایگاه دموکراتیک متکی باشد.

مولفان این کتاب با تکیه بر ایده هایی که از طریق سه گانه معروف امپراتوری توسعه یافته اند، در اسمبلی، پیشنهادی به موقع ارائه کرده اند که چگونه جنبش های افقی در مقیاس بزرگ فعلی می توانند ظرفیت های استراتژی سیاسی و تصمیم گیری را برای اثرگذاری پایدار ایجاد کنند