نقد و بررسی اسطوره، ادبیات و هنر ابولقاسم اسماعیل پور مطلق انتشارات چشمه

اسطوره، ادبیات و هنر ابولقاسم اسماعیل پور مطلق انتشارات چشمه

اسطوره، ادبیات و هنر بی گمان پیوندی تنگاتنگ با یکدیگر دارند به طوری که می توان اسطوره را ژانری ادبی یا هنری پنداشت. اسطوره در درازنای تاریخ و فرهنگ، در هر سرزمین و در ناخودآگاه جمعی هر قومی ریشه دوانده و چه بسا از اقلیمی به اقلیمی دیگر رخنه کرده است. اگرچه حماسه ی گیلگمش کهن ترین حماسه ی بشری است، از سویی کهن ترین اسطوره هم به شمار می رود که به نوشتار درآمده است. اسطوره خود می تواند یک نوع ادبی باشد و با هنر پیوندی دیرینه دارد. اسطوره بهره مند از اندیشه، خیال، نماد و تصویرسازی های درونی است و نیک پیداست که ذات ادبیات و هنر نیز چنین است. اگر شعر به روایتی «گره خوردگی اندیشه و احساس در قالبی مخیل و موزون» باشد، اسطوره نیز چنین است و بار نمادپردازی و غور در ناخودآگاه جمعی را هم به دوش می کشد. اسطوره از جنبه های گوناگون ادبیات و هنر و شاخه های پرشمار آن ها مایه ور است و ژانری بینارشته ای است که گستره ی پهناوری از حماسه، تراژدی، ادبیات نمایشی، شعر، نگارگری و تندیسگری را در روزگاران گذشته در بر می گرفته و در روزگار کنونی هم افزون بر آن ها در هنر هفتم بسی تأثیرگذار و نافذ بوده است.