نقد و بررسی باباگوریو اونوره دو بالزاک ترجمه ی مهدی سحابی انتشارات مرکز

باباگوریو اونوره دو بالزاک ترجمه ی مهدی سحابی انتشارات مرکز

قسمتی از کتاب بابا گوریو اونوره دو بالزاک ترجمه ی مهدی سحابی

بابا گوریو شعر مهر پدری است، حماسه ی پدری. از دو جهت. اول از جنبه ی شخصی انسانی احساس ها، انگیزه ها و اعمالی که ریشه در عمیق ترین فعل و انفعال های تن و ذهن آدمی دارند، گستره ای از ساده ترین تپیدن های یاخته های جانوری تا اعلای عواطفی که همین جانور را سرمدی می کنند. دوم ا زجنبه ی آنچه شاید از جمله ی کمیاب ترین دستاوردهای کامل انسان اندیشمند آفریننده ی نوآور باشد و آن را به نام کمدی انسانی می شناسیم. گوریو، پیر مرد رشته فروش سابق، هیچ چیز نیست جز پدر. مفهوم همه ی وجودش، انگیزه ی گذران امروز و فردا و همه ی عمرش این است که پدر دو دختر است. این خلاصه گی همه ی جان او به یک وابستگی، تمرکز همه ی منش و کنش او بر یک عاطفه ی انحصاری مستبد، به خودی خود رقت انگیز هست اما فاجعه ای می شود زمانی که، در پایان عمری این چنین با یک محرک تنها گذرانده، می بینی همواره یک جانبه بوده است و طبعا بی جواب می ماند: درام در آغاز ساده ای که بعد تراژدی پیدا می کند...