نقد و بررسی کجا ممکن است پیدایش کنم هاروکی موراکامی ترجمه ی بزرگمهر شرف الدین انتشارات چشمه

کجا ممکن است پیدایش کنم هاروکی موراکامی ترجمه ی بزرگمهر شرف الدین انتشارات چشمه

یک شاعر در 21 سالگی می میرد ، یک انقلابی یا یک ستاره ی راک در 24 سالگی . اما بعد از گذشتن از آن سن ، فکر می کنی همه چیز رو به راه است ، فکر می کنی توانسته ای از منحنی مرگ انسان بگذری و از تونل بیرون بیایی . حالا در یک بزرگراه شش بانده مستقیم به سوی مقصد خود در سفر هستی . چه بخواهی باشی ، چه نخواهی . موهایت را کوتاه کنی ؛ هر روز صبح صورتتت را اصلاح می کنی . دیگر یک شاعر نیستی ، یا یک انقلابی و یا یک ستاره ی راک ...

بخشی از کتاب کجا ممکن است پیدایش کنم هاروکی موراکامی:

چراغ هایشان را خاموش کردند تا در مصرف هوا صرفه جویی کنند ، و تاریکی آن ها را در بر گرفت ، هیچ کس حرفی نمی زند . همه ی آن چه در تاریکی به گوش می رسید ، صدای قطره های آب بود که ، هر پنج ثانیه یک بار ، از سقف می چکید . معدنچی پیر گفت : بسیار خب ، همه ، سعی کنید زیاد نفس نکشید . هوای زیادی برایمان باقی نمانده . صدایش را در حد نجوا نگاه داشته بود ؛ با این حال ، تیر های چوبی سقف تونل قژقژ آرامی کردند . معدنچی ها در تاریکی به هم چسبیده بودند ، و گوش تیز کرده بودند تا صدایی بشنوند : صدای کلنگ را ، صدای زندگی را . ساعت ها صبر کردند . واقعیت کم کم در تاریکی محو می شد . انگار همه چیز مدت ها پیش اتفاق افتاده بود ، در دنیایی دور . یا شاید در آینده ، در دنیای دور افتاده ی دیگر . بیرون ، مردم زمین را می کندند تا به آن ها برسند .....÷