نقد و بررسی تا سر زلف عروسان سخن محمود دولت‌آبادی انتشارات چشمه

تا سر زلف عروسان سخن محمود دولت‌آبادی انتشارات چشمه

بخشی از کتاب تا سر زلف عروسان سخن محمود دولت‌آبادی:

قلم را دانایان مشاطه ی ملک خوانده اند و سفیر دل ، و سخن تا بی قلم بود چون جان بی کالبد بود و چون به قلم بازبسته شود با کالبد گردد و همیشه بماند ، و چون آتشی ست که از سنگ و پولاد جهد و تا سوخته نیابد نگیرد و چراغ نشود که ازو روشنایی یابند ... و نخست کسی که دبیری بنهاد طهمورث بود _ و مردم اگر چند باشرف گفتارست ، چون به شرف نوشتن دست نداد ناقص بود چون یک نیمه از مردم = آدم . زیرا که فضیلت نوشتن است فضیلتی سخت و بزرگ که هیچ فضیلتی بدان نرسد ، زیرا که وی ست که مردم را از مردمی به درجه ی فرشتگی رساند و دیو را از دیوی به مردمی رساند و دبیری آنست که مردم را از پایه ی دون به پایه ی بلند رساند ، تا عالم و امام و فقیه و منشی خوانده شود ، و همچنان مردمان به فضیلت سخن از دیگر حیوانات جدا گردد و بریشان سالار شود ...