نقد و بررسی بهترین شکل ممکن مصطفی مستور انتشارات چشمه

بهترین شکل ممکن مصطفی مستور انتشارات چشمه

قسمتی از متن کتاب:

پدرم می گفت پنجاه و دو بار. پدر عیدی می گفت پنجاه و نه بار. بی بی خاتون که از همه بیش تر عمر داشت می گفت یا شصت و سه بار یا شصت و چهار بار. غلام سگی می گفت هزار بار. دروغ می گفت غلام. غلام سگی به هر چیزی که به نظرش زیاد بود می گفت هزارتا. می گفت بالاخره یک نفر باید این کار را بکند؛ چه خرما چه یک نفر دیگر. می گفت: «خرما این کار رو به بهترین شکل ممکن انجام می ده.» به نظر من یک بار هم زیاد بود چه برسد به پنجاه بار یا شصت بار. و اصلا توی این کار بهترین و بدترین شکل ممکن چه معنی داشت؟ برای همین بود که از خرما می ترسیدیم. نمی دانم چرا به او می گفتند خرما. پدرم می گفت لابد به خاطر این که در جوانی توی بازار عبدالحمید خرما می فروخته. بی بی خاتون می گفت به خاطر نخل توی خانه اش است. می گفت نخل خانه ی خرما قدیمی ترین نخل محله است و حاجت روا می کند. راست می گفت بی بی خاتون. منظورم این است خودم چندبار دیدم اقدس خانم و بی بی صدیقه و حتا شهین طلا نیت می کردند و به شاخه های نخل خانه ی خرما پارچه های سبز می بستند. غلام اما می گفت به خاطر این بود که شرکت رسومات از او خرما می خرید. یک بار به پدرم گفتم: «رسومات یعنی چی؟» گفت: «صد دفعه گفتم دوروبر غلام نرو، توله سگ!» خرما زن نداشت. یعنی از وقتی آمده بود محله ی ما کسی زنش را ندیده بود. پدر اسی می گفت خرما زنش را گذاشته است کرمان تا نفهمد او این جا دارد چه غلطی می کند. گمانم هفتاد سال داشت، لامسب.