دلایل کمبود اعتماد به نفس و راه حل های آن

اغلب مردم از اعتماد به نفس بالایی برخوردار نیستند و این خصلت را دور از دسترس تصور می کنند. افراد همیشه در حال فکر کردن به این موضوع هستند که برای بهبود شرایط کاری از دستشان ساخته نیست و پیش آمدها را جزئی از تقدیر خود می دانند و عقیده دارند که «شاید تقدیر ما این بوده که این چنین به زندگی خود ادامه دهیم!»

اعتماد به نفس را می توان نوعی حس و در عین حال مهارت دانست؛ حس اعتماد نسبت به توانایی ها و تفکراتمان در مسائل روزمره و مهارتی قابل رشد و توسعه در زندگی.

خرید کتاب های افزایش اعتماد به نفس

در زندگی ممکن است برای همه پیش آمده باشد که دوستان و اطرافیان برای روحیه دادن و انگیزه بخشی در لحظاتی خاص و استرس بخش زندگی، نقاط قوت و توانایی ها را یادآور شخص مضطرب شوند. این روش بیش از تأثیر مثبت، دارای اثری منفی می باشد. شرایط این چنینی نوعی اعتماد به نفس متکی به شرایط را در انسان تقویت می کند و اگر موقعیت فرد دچار تزلزل شود، فرد به اضطراب و استرسی بیش از گذشته دچار خواهد شد.

کمبود اعتماد به نفس باعث می شود گاهی بهترین فرصت های زندگی از دست برود؛ به عنوان مثال علاقه ی خود را با فرد مورد نظر مطرح نکنیم و یا از مدیران خود درخواست ترفیع و افزایش حقوق نکنیم تا درمورد ما قضاوت نابجایی انجام ندهند. در این مورد باید بپذیریم که تمامی افراد نواقصی دارند پس نباید از احمق خطاب شدن ترسید زیرا همه ی ما به نوعی احمق هستیم! اگر افراد یاد بگیرند خود واقعیشان را دوست داشته باشند، طرز فکر افراد دیگر برایشان بی اهمیت خواهد شد.دیگر نگران جواب رد شنیدن نخواهیم بود و برایمان اهمیتی ندارد که مدیرعامل، ما را به چشم یک انسان خودخواه ببیند.

سندرم شارلاتان بودن

به طور ناخودآگاه، افرد مختلف در رویارویی با چالش ها و مسابقات، همیشه بیشترین احتمال را در موفقیت دیگران در نظر می گیرند و هیچگاه به این مسئله فکر نمی کنند که آن ها هم نواقص و نقاط ضعفی دارند. در اغلب موارد حریف را قدرتمند و خود را پر از اشکال می دانند. این نوع دیدگاه «سندرم شارلاتان بودن» نامیده می شود.

سندرم شارلاتان بودن به طور غیر ارادی در زمان کودکی در انسان ها شکل می گیرد. مثلا برای کودک قابل درک نیست که زمانی والدینش همسن او بودند، نمی توانستند رانندگی کنند و شاغل باشند. در این دیدگاه کودک، خود را از درون می بیند و می شناسد اما دیگران را فقط از روی ظاهر می تواد قضاوت کنند و نگرانی ها، اضطراب ها و نواقص دیگران برایش آشکار نخواهد شد. درمان این سندرم فقط یک راه دارد: «اینکه باور کنیم ذهن ما انسان ها مانند هم عمل می کند و برتری قابل توجهی بین ما وجود ندارد و دیگران هم ممکن است در زندگی خود دچار اشتباهاتی شوند.»

از موارد دیگری که موجب کاهش اعتماد به نفس می شود، دیدگاه افراد نسبت به گذشته است. افرادی که از اعتماد به نفس مطلوبی برخوردارند، همواره به این مسئله فکر می کنند که تاریخ همچنان ادامه دارد و شاید روزی بتوانند تاریخ ساز شوند. افراد دارای عزت نفس کم معتقدند که تاریخ از قبل نوشته شده است و امکان دخل و تصرفی در آن وجود ندارد. اینگونه افراد به خود می قبولانند که حوادث همیشه مطابق میل آن ها پیش نخواهد رفت و اگر تاکنون کسی نتوانسته این وضعیت را تغییر دهد، حتما به این دلیل بوده که امکانش وجود نداشته و یا نباید اتفاق می افتاده.

در نتیجه ی این طرز تفکر، همیشه احتیاط را در پیش میگیریم و برای تغییر موقعیت یا ایجاد شرایط ریسک نمی کنیم اما کافی است تا کمی در تاریخ و سرگذشت انسان ها و ملل مطالعه داشته باشیم تا دریابیم چگونه انسان ها می توانند باعث خلق شگفتی شوند.

ترس و تردید؛ مانعی بزرگ بر سر راه اعتماد به نفس

از دیگر موضوعاتی که باعث کاهش اعتماد به نفس می شود، «ترس» است. بیشتر مردم کارهای خود را به علت داشتن ترس و یا تردید به بعد موکول می کنند؛ مثلا تغییر شغل و یا اتمام رابطه ی سمی. انسان هر روزه کارهای خود را به بعد موکول می کند و گویی واقعیت وجودی خود را به فراموشی می سپارد؛ این واقعیت وجودی انسان ها همان مرگ است! او فکر می کند که زندگی جاودانه دارد و همیشه می تواند به کارهای عقب افتاده ی خود برسد. راه حل برطرف سازی ترس از انجام کارهای کوچک روزمره نیز همین است؛ خود را از مسئله ای بزرگتر (مرگ)  بترسانیم تا متوجه باشیم که همیشه فرصت برای زندگی کردن و لذت بردن محدود است!

ما می توانیم با شناخت موانع افزایش اعتماد به نفس و از بین بردن آنان، زندگی شیرین تری را تجربه کنیم. بدون شک اعتماد به نفس به ما انگیزه ای دوباره برای زندگی می دهد و شور و هیجانی مضاعف به زندگی ما تزریق می کند.